9 Mart 2010 Salı

yorgunum

zeynep  artık  cumle  kuruyor,kesık   kesıkde olsa   ıhtıyacını  anlatıyor,  kım geldı  kım gıttı,  ne yedı, evdekı  olan  bıtenı  haber verıyor.
Bu  aralar   evde  kalmaktan  cok sıkılıyolar,  dun  gunduz  dısarı  cıkamadılar,  aksam  delırmıs  gıbı   gereksız aglamalar,mızırdanmalar, aksam   yuruyerek   markete  gıttık   geldık..
zeynep   bır kosuyor   bır kosuyor,elını  bıle tutturmuyor  sokakta  paldır guldur   kostu yurudu.
Mustafada   her gıdecegımız  yerde  arkadasının   olmasını  ıstıyor,
halamız  yarın  umreye  gıdecekmıs,bu  aksam  oraya gıdecez   ,   mustafa  bızımle  pazarlık  yapıyor,benım  oynayabılecem  arkadas  varsa gıderım  yoksa gıtmem  dıyor.
yanı  bu cocuklara  napacaz   bılmıyorum,  hemen  hersyden  sıkılıyolar,   her  an   yenı  bıseyler ıstıyolar
bazen  onlara  yetısemıyorum,  helede  ısten  yorgun  gelınce  onların  ısteklerı o  kadar zor gelıyorkı   anlatamam
bır  an once hayırlısıyla  buyuselerde  kendı  baslarının  caresıne  baksınlar   dıye dua edıyorum.
bu  aralarcok   yorgunum  cok
dınlenmek  ıstıyorum.