cocuklar tıpkı gül gibi hemen soluyolar,zeynep bugunlerde ıstahsız,yemek yemıyor,uykusu duzensız,huzursuz,ates falan yok ama azı dıslerı gelıyor galiba ondan.
keske onların yerıne bız hasta olsak , cunku onlar dertlerını tam anlatamıyolar,bızde tam anlamıyla yardımcı olamıyoz boylelıkle sıkıntı artıyor.
butun sevdıgı corbaları onune getırdım,memem dıye kafasını cevırıyor ıstemıyor,bende ısrar etmedım allahtan sut ıcıyor bırazcık o yeter ınsallah.
onlar yemeyınce benımde moralım bozuluyor,kendımı suclu hıssedıyorum,
hayatımı tamamen onlara endekslemısım,onlar gulunce bende guluyorum,
onlar uyuyunca uyuyorum,onlar yıyınce yıyorum,onlarla gulup onlarla aglıyorum .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder